Elk mens is uniek en ja, op sommige vlakken lijken we op elkaar. Maar we hebben allemaal andere interesses -en dromen. En onze psychoses zijn vaak ook heel anders. Maar we zijn heel wat meer dan onze psychoses. Vooral als we wat stabieler zijn. Dan gaan we vooruit kijken. Dan komen onze interesses weer terug. En onze dromen. Ik denk dat we ons vooral op dit laatste moeten richten. Natuurlijk hebben we gevoeligheden -net als elk ander mens! De een krijgt de griep, de ander een psychose. Maar verder zijn we eigenlijk heel normale mensen, en toch best wel veel gelijk aan iemand zonder deze kwaal. Want ook wij nemen graag deel aan deze samenleving, elk op onze eigen manier.
Ik heb zes boeken geschreven. Deze zijn allemaal uitgegeven. Ik schreef als kind al. Ik vond, en vind, het heerlijk om te schrijven. Het was altijd een droom van mij geweest. Om tenminste één boek uit te geven. En dit na al mijn psychosen! Wat ik ook heel tof vind, is creatief bezig zijn. Vooral op de computer. Daarom ben ik mijzelf aan het leren om websites te bouwen. Ik heb al drie boeken over webdesign uit. Ik heb al zo’n acht (mooie) websites gemaakt. En dit ondanks mijn aandoening. Doordat ik dingen doe en onderneem die ik erg leuk vind, voel ik mij gelukkiger, dan wanneer ik dit alles niet zou doen. Door het volgen van mijn (unieke) interesses en dromen zorg ik voor mezelf. Ik denk dat ze dit ook in de psychiatrie zouden moeten toepassen: met ‘patiënten’ praten over hun interesses -en dromen. En samen een plan maken, over hoe dit te verwezenlijken. Ik denk, dat door zo in het leven te staan, en ermee om te gaan, je op de langer(e) termijn minder klachten zult ervaren omdat je meer energie krijgt om hiermee te copen. Je leven bestaat niet meer alleen uit het enkel en alleen omgaan met je aandoening. Zo kom je niet verder. Ze zeggen vaak in de GGZ: zoek afleiding. Maar het moet een afleiding zijn, die bij je past. Waardoor je je werkelijk beter voelt, vooral op de langere termijn!
Toen het, jaren geleden, echt slecht met mij ging, ben ik ‘gewoon’ begonnen met werken. Ik werd helemaal slecht van de omgeving waarin ik vertoefde (een psychiatrisch ziekenhuis) en ook de medicatie vond ik behoorlijk onprettig. Ik had geen zin meer om verder te leven, maar ik heb mijzelf eruit gevochten. Juist doordat ik zoveel ging werken, en weer studeerde, had ik zoveel afleiding dat ik het ziekenhuis weer kon verlaten. En toen de dosering van de medicatie wat omlaag ging, begon ik mij pas echt beter te voelen. Ik was op die plek alleen nog maar bezig met mijn aandoening. Ik kon op een gegeven moment niks meer -door die omgeving. Maar misschien heb ik het wel moeten meemaken, want sinds die periode relativeer ik veel meer, heb enorm veel meer humor en voel me (een stuk) gelukkiger!
Ik probeer uit alle ellende iets positiefs te halen en het zo een plek te geven. Ik probeer te omarmen wat ik ervaren heb en er zelfs met wat humor op terug te kijken. En ik weet nu, dat ik veel meer ben dan mijn aandoening/gevoeligheid. Ik heb een aandoening, ik ben er niet een. Ik ben eigenlijk normaal, maar heb een kwetsbaarheid waardoor ik niet teveel stress in één keer kan verdragen -althans nog niet. Maar er zijn genoeg, zogenaamde ‘normale’ mensen, die ook wat hebben. De een heeft reuma, de ander krijgt heel vaak de griep. En weer iemand anders is ergens allergisch voor. En nog iemand heeft suikerziekte -daar moet je ook pillen voor slikken!
Ik hoop dat ik een ieder kan meegeven, dat het leven heel wat meer omvat dan een (geestelijke) aandoening. Dat je je dromen moet volgen en blijven volgen! Dat je het leven moet omarmen in haar totaliteit. Dat je voor jezelf moet zorgen en van jezelf houden. Ook als het moeilijk is. Ik weet hoe moeilijk dit (soms) is maar anderen zijn je al voorgegaan. Ook voor jou gaat de zon (weer) schijnen. Je bent een mens met heel veel (mooie) eigenschappen. Je hebt een aandoening. Maar je bent niet wat je hebt!
Recente reacties