Dank je voor alle keren dat je mij in de isoleercel hebt laten opsluiten.
Ik kon daar goed tot mezelf komen.
Dank je voor de spuiten die je me gaf, en die mij een bad trip gaven.
Ik leerde geduld, en vriendelijkheid.
Dank je dat je mij een RM gaf van tien maanden.
Ik leerde beter met mezelf omgaan.
En, dank je dat je mij gedwongen medicatie gaf waardoor ik suïcidaal werd.
Ik leerde het leven toen pas echt waarderen.
Je was mijn grootste vijand maar van jou heb ik het meest geleerd.
Ik ben nu een ander mens geworden, in de positieve zin.
Maar als je het niet erg vindt, ben ik wel 325 kilometer naar het noorden verhuisd zodat ik (hopelijk) niet meer met je te maken krijg.
Er zullen genoeg andere mensen zijn, die waarschijnlijk nog veel van je zullen leren.
En jij hopelijk ook van hun.
Groet
Diana
Wat een prachtige en oprecht geschreven reactie aan dhr. De Vries, Diana. Mooi dat dit sujet jou het één en ander heeft kunnen meegeven waar je wat van hebt kunnen leren en voor je toekomst hebt kunnen gebruiken (zelfinzicht en inzicht in de medemens o.a.) naar ik aanneem. Als je altijd maar naar “het waarom” blijft vragen krijg je nooit van niemand waarschijnlijk antwoord, maar zodra je je gaat afvragen “waarvoor”? kom je wel verder. Wat fijn dat jij zo een slimme vrouw bent die zo positief in het leven staat. Met mij gaat het goed, zit nog net wat kleine opstartproblematiek maar heb grootse plannen. Zachte groet, Rudie.