Selecteer een pagina
Wij zijn zielen die hier op aarde een menselijke ervaring hebben. Soms kan een mens psychisch ontregelen en deze mens heeft dan heel veel (naasten)liefde nodig. In de psychiatrie behandelt men een ‘patiënt’ slechts als een lichaam, is er nauwelijks liefde te vinden en lijkt alles (enkel) middels ‘medicijnen’ te gaan (biomedische model). Iemand kan daar nog meer door ontregelen = ernstige depressie. Dit kan zowel door de (liefdeloze) bejegening komen als door de medicijnen. Hier mist iets, iets essentieels!

De ziel ontbreekt, de bezieling ontbreekt. Liefde is de basis van alles, Liefde is wat wij in essentie zijn en Liefde is wat nodig is om iemand, die psychisch ontregeld is, werkelijk verder te helpen. Liefde, kennis, wijsheid. Bezieling!

Nu blijven mensen levenslang ‘ziek’ en aan de medicijnen, voelen zich niet gehoord en komen niet verder. Dit kan niet de bedoeling van de GGZ zijn.

Ik heb twee ernstige depressies gehad, veroorzaakt door zowel medicatie als een niet Liefdevolle behandeling/bejegening. Als ik minder medicijnen had gekregen en af en toe een glimlach, een arm om mij heen en een aandachtig luisterend oor (uitingen van naastenliefde), had dit niet hoeven gebeuren.

De GGZ hoeft niet intensiever/duurder te worden, de kwaliteit ervan kan behoorlijk verbeterd worden. Door bezieling = Liefde. Daardoor voelen mensen zich werkelijk gehoord, komen verder in hun leven en een aantal mensen geneest. Kwaliteit gaat boven kwantiteit, dat geldt met alles. Met hetzelfde budget kan de GGZ heel veel meer bereiken, als dit ingrediënt (Liefde = bezieling) het belangrijkste onderdeel uitmaakt van alle ‘behandelingen’. Minder medicijnen, minder isoleercellen, minder dwang want meer Liefde! Liefde is het antwoord op dit probleem (wat eigenlijk geldt voor alle problemen, op alle vlakken).

De Westerse maatschappij, inclusief de psychiatrie, lijkt zo ongelofelijk eenzijdig materialistisch te zijn. Cliënten hebben meer dan dit nodig! Het is hoog tijd voor wat meer bezieling, ook in de psychiatrie..